فیلم رو ببین و متن رو بخون
هنوز‌هَم‌شب‌است.
هواتاریک‌و‌چیزی‌که‌در‌پنجره‌موج‌‌می‌زند
سیاهیِ‌وهمِ‌‌تاریکیست.
کلافه‌اَم،جهانَم‌نابسمان‌است،تنَم‌درد‌می‌کند،
استخوان‌هاَیَم‌تیر‌می‌کشند،قلبَم‌تکه‌است،شاید‌‌درمَن دارد‌خزان‌می‌شود،این‌گونه‌که‌سردَم،این‌گونه‌که‌از‌تمامِ موجودات‌و‌میانِ‌قلبَم‌به‌هزاران‌فرسنگ‌فاصله‌انداخته‌اَم.
رهایَم‌نمی‌کند،نه‌خیالَش،نه‌ندیدنش،..
پریشانَم،چون‌یک‌موجِ‌وحشت‌زدهِ‌یک‌دریا‌که‌‌نمی‌داند کُجایِ‌این‌نقطه‌یِ‌آبی‌باید‌برای‌ِ‌وصل‌بشتابَد..
می‌خواهَم‌بروم،از‌این‌خیابان،از‌این‌شهر،از‌این‌کشور،این قدر‌که‌هرکُجایِ‌‌این‌وطن‌که‌بوده‌اَم،استسقایِ‌دیدن، بوسیدن،به‌آغوش‌کشیدن،رهایَم‌نمی‌کند..
وَاما‌دستَم‌‌تنها‌به‌خیال‌بند‌است،به‌خواب‌به‌تمامِ‌چیزی‌که می‌شود‌بشود..
قصدِ‌رفتن‌دارم‌اما‌فراموش‌چرا‌نمی‌شوی‌از‌همه‌اَم..؟
می‌خواهَم‌تور‌ا‌ترک‌کنم‌از‌‌همه‌چیزاما
انگار‌افیونِ‌توسرابِ‌ناتمامیست‌که‌مجبورم‌می‌کند‌برای یک‌بار‌ِ‌دیگر‌‌برایِ‌دیدنِ‌تو‌در‌همه‌چیز‌به‌خواب‌بروم..
که‌دست‌هایَم‌را‌داری‌وَ‌خنده‌هامان‌وَبوسه‌اَت‌‌بر‌زخَم‌هایَم
وَ‌باز‌هَم‌سکوت‌و‌‌فهمیدنِ‌یک‌خیالِ‌دیگر..
نمی‌دانَم‌چه‌شُد‌اما‌این‌بخشی‌از‌من‌که‌نوشته‌شده مَن‌در‌لندنَم‌‌و‌جایی‌میانِ‌غریب‌ترین‌کبوتر‌هایِ‌یک‌وطنِ‌دیگر‌با تمامِ‌روز‌هایِ‌بارانیَش..
دارَم‌کتابِ‌جدیدَم‌را‌می‌نویسَم‌‌و‌َ‌آدام‌کافه‌چیِ‌خیابانِ‌بِیکِر که‌در‌موردِ‌نوشته‌یِ‌جدیدَم‌می‌پُرسَد
و‌قرار‌است بگویم‌هنوز‌نمی‌دانَم‌و‌صِدایِ‌آرامَم‌ازگوشه‌کناره‌لَبَم‌زمزمه می‌شود"افسانه‌یِ‌چشم‌هایَش..''
و‌شایَد‌یکی‌از‌نقاشانِ‌این‌شهر‌‌خیالِ‌مرا‌به‌تصویر‌‌تجسمیِ نزدیک‌تر‌کند
و‌بشوَد''سکوتِ‌دیرینِ‌مَن''
همین
نویسنده:سارا.د
#سارا_د
سازنده،عکاس،نوازنده:سارا.د
نظرتون رو بنویسید
هواتاریک‌و‌چیزی‌که‌در‌پنجره‌موج‌‌می‌زند
سیاهیِ‌وهمِ‌‌تاریکیست.
کلافه‌اَم،جهانَم‌نابسمان‌است،تنَم‌درد‌می‌کند،
استخوان‌هاَیَم‌تیر‌می‌کشند،قلبَم‌تکه‌است،شاید‌‌درمَن دارد‌خزان‌می‌شود،این‌گونه‌که‌سردَم،این‌گونه‌که‌از‌تمامِ موجودات‌و‌میانِ‌قلبَم‌به‌هزاران‌فرسنگ‌فاصله‌انداخته‌اَم.
رهایَم‌نمی‌کند،نه‌خیالَش،نه‌ندیدنش،..
پریشانَم،چون‌یک‌موجِ‌وحشت‌زدهِ‌یک‌دریا‌که‌‌نمی‌داند کُجایِ‌این‌نقطه‌یِ‌آبی‌باید‌برای‌ِ‌وصل‌بشتابَد..
می‌خواهَم‌بروم،از‌این‌خیابان،از‌این‌شهر،از‌این‌کشور،این قدر‌که‌هرکُجایِ‌‌این‌وطن‌که‌بوده‌اَم،استسقایِ‌دیدن، بوسیدن،به‌آغوش‌کشیدن،رهایَم‌نمی‌کند..
وَاما‌دستَم‌‌تنها‌به‌خیال‌بند‌است،به‌خواب‌به‌تمامِ‌چیزی‌که می‌شود‌بشود..
قصدِ‌رفتن‌دارم‌اما‌فراموش‌چرا‌نمی‌شوی‌از‌همه‌اَم..؟
می‌خواهَم‌تور‌ا‌ترک‌کنم‌از‌‌همه‌چیزاما
انگار‌افیونِ‌توسرابِ‌ناتمامیست‌که‌مجبورم‌می‌کند‌برای یک‌بار‌ِ‌دیگر‌‌برایِ‌دیدنِ‌تو‌در‌همه‌چیز‌به‌خواب‌بروم..
که‌دست‌هایَم‌را‌داری‌وَ‌خنده‌هامان‌وَبوسه‌اَت‌‌بر‌زخَم‌هایَم
وَ‌باز‌هَم‌سکوت‌و‌‌فهمیدنِ‌یک‌خیالِ‌دیگر..
نمی‌دانَم‌چه‌شُد‌اما‌این‌بخشی‌از‌من‌که‌نوشته‌شده مَن‌در‌لندنَم‌‌و‌جایی‌میانِ‌غریب‌ترین‌کبوتر‌هایِ‌یک‌وطنِ‌دیگر‌با تمامِ‌روز‌هایِ‌بارانیَش..
دارَم‌کتابِ‌جدیدَم‌را‌می‌نویسَم‌‌و‌َ‌آدام‌کافه‌چیِ‌خیابانِ‌بِیکِر که‌در‌موردِ‌نوشته‌یِ‌جدیدَم‌می‌پُرسَد
و‌قرار‌است بگویم‌هنوز‌نمی‌دانَم‌و‌صِدایِ‌آرامَم‌ازگوشه‌کناره‌لَبَم‌زمزمه می‌شود"افسانه‌یِ‌چشم‌هایَش..''
و‌شایَد‌یکی‌از‌نقاشانِ‌این‌شهر‌‌خیالِ‌مرا‌به‌تصویر‌‌تجسمیِ نزدیک‌تر‌کند
و‌بشوَد''سکوتِ‌دیرینِ‌مَن''
همین
نویسنده:سارا.د
#سارا_د
سازنده،عکاس،نوازنده:سارا.د
نظرتون رو بنویسید
۴۶.۳k
۱۷ فروردین ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۳۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.