عاشقانه های منو زندگیم

دودلم اول خط نام خدا بنویسم
یا که رندی کنم و اسم تو را بنویسم
همه یک گفتم و دینم همه یکتایی بود
با کدامین قلم امروز دوتا بنویسم
ای که با حرف تو هر مسئله ای حل شدنی است
به خدا خود تو بگو نام که را بنویسم
صاحب قبله و قبله دو عزیزند ولی
خوش تر آنست من از قبله نما بنویسم
آسمان مثل تو احساس مرا درک نکرد
باز غم نامه به بیگانه چرا بنویسم
تا به کی زیر چنین سقف سیاه و سنگین
قصـه درد به امّیـد دوا بنویسم
قلمم جوهرش از جوش و جراحت جاری است
پست باشم که پی نان و نوا بنویسم
بارها قصد خطر کردم و گفتی ننویس
پس من این بغض فرو خورده کجا بنویسم
بعد یک عمر ببین دست و دلم می لرزد
که من و تو به هم آمیزم و ما بنویسم
من و تو چون تن و جانند مخواه و مگذار
این دو را باز همینطور جدا بنویسم