می روم ابر شوم، وَ ببارم

می‌روم ابر شوم، وَ ببارم
خورشید شوم، وَ بتابم
پرنده شوم، وَ پرواز کنم ...
می‌روم تا هرآنچه که نیستم باشم
آزاد، رها، بی‌پروا...
و دور ...
از تمام حوادث تلخ این‌روزها دور...
به راستی خورشید و ابر و گیاه هم از تلخی‌ها سهم می‌برند؟
باد هم حافظه دارد؟
پرنده‌ها چه؟
پرنده‌ها می‌دانند جنگ چیست؟