عاشقانه های شبنم

‍ تشنه ام مثل شاعری که دلش
بد برای ترانه لک زده است
تکیه بر قول قاصدک زده است
تشنه هستم به قدر یک دریا
جاده ها را سراب میبینم
این حقیقت است و هنوز
شوکران را شراب میبینم
دست پرپینه صبر کن ننویس
تازه ساعات بغض عصرانه ست
شمع را فوت کن هدر نرود
شعله در فکر بالِ پروانه ست
زندگی واقعا تو بیماری
باز هم تازه های غم داری
لعنتی دست از سرم بردار
مثل سی دیِ روی تکراری
خسته ام مثل شاعری که دلش
بد گرفته از این همه تکرار
سعی دارد ز غم جدا بشود
تا همیشه ،، نه با نخی سیگار