آدم های مرده...
آدم های مرده...
همان آدم هایی هستند که نه می‌خندند نه اشکی می‌ریزند!
همان هایی که نه نگاهی دست و بالشان را می‌لرزاند و نه صدایی دلشان را.
همان هایی که چشم هایشان به خاکستری دیدن عادت کرده و تمام چارچوب زندگی را سیاه و سفید می‌بینند و بس!
آدم های مرده که فقط بی روح ها نیستند!
آدم مرده را یک روز،
یک نفر با بی رحمی تمام میکشد بدون اینکه حتی خودش بفهمد...
بعد از آن فقط یک مرده‌ی به ظاهر زنده‌ایست که راه می‌رود و نفس میکشد!
آدمی که جانش را با یک نخواستن،
با یک دوست ندارم،
و با رفتن های بی دلیل از دست می‌دهد و کسی نمی‌بیند!
آدم های زنده دورتان را با بی رحمی نکشید؛
این ها دلشان به شما خوش است...
همان آدم هایی هستند که نه می‌خندند نه اشکی می‌ریزند!
همان هایی که نه نگاهی دست و بالشان را می‌لرزاند و نه صدایی دلشان را.
همان هایی که چشم هایشان به خاکستری دیدن عادت کرده و تمام چارچوب زندگی را سیاه و سفید می‌بینند و بس!
آدم های مرده که فقط بی روح ها نیستند!
آدم مرده را یک روز،
یک نفر با بی رحمی تمام میکشد بدون اینکه حتی خودش بفهمد...
بعد از آن فقط یک مرده‌ی به ظاهر زنده‌ایست که راه می‌رود و نفس میکشد!
آدمی که جانش را با یک نخواستن،
با یک دوست ندارم،
و با رفتن های بی دلیل از دست می‌دهد و کسی نمی‌بیند!
آدم های زنده دورتان را با بی رحمی نکشید؛
این ها دلشان به شما خوش است...
۲۱.۹k
۰۴ بهمن ۱۴۰۱
