یک راهی هم حتما هست و ما کشفش نکرده ایم ، یک راه به آرامش

یک راهی هم حتما هست و ما کشفش نکرده ایم ، یک راه به آرامش یار ...

که بتوانی تمام درها و نگرانی ها و تلخی ها و فکرها و اندوه ها و کمبودها و سختی ها و تیرگی ها را بدزدی از دنیای او و بریزی به جان خودت ، به نیت آرامش حضرتش ...

وگرنه که به چه دردی می خورد دل آدمیزاد اگر خانه درد یار نشود و مایه آرامش او ...

حتما یک راهی هست یک راه امن و مطمئن ، میان دردهای تو و دل من ، که تو دور از آزارهای روزمره به کار اصلی خودت برسی ، بایستی بر بلندای بام دنیا و لبخند بزنی و خورشید شخصی من بشوی و آب کنی همه برفهای عقیم کدر شده سال و ماه و روز وساعت را ، که تو آرام باشی و آرامش از تو سرایت کند به بادهای بیقرار این حوالی ، بلکه هم امن شد از امنیت آغوشت ، این جهانِ هارشده که از همه سو مبتلا شده به واقعه زشت و نفرت ...

خدا را چه دیدی اصلا شاید تو اگر بخندی ، دوباره عشق جاری شود ...