و هچس نبود قبل از ابتلا ادمان بدهد ه عشق جاناه ترن

و هيچكس نبود قبل از ابتلا يادمان بدهد كه عشق، جانكاه ترين لذت عمر است. پس مست شديم و تن زديم به اقيانوس علاقه، به موجهاي اسيد، به ريگهاي مذاب. دل داديم و زخم گرفتيم، و به شكرانه جنون مقدسمان هر روز باد آواره را بوسيديم.
و از تمام دنيا، دو لب به يادمان ماند. دو لب كه نبوسيدند، دو لب كه گفتند نه، دو لب كه گفتند خداحافظ....
سلام بر معبد مقدس عشق...
سلام بر عطش، مقدس ترينِ گناه ها...
سلام بر جنون....