دستانت بستری از پَر که هنگام غلبه ی خستگی بر آن پلک می بن

دستانت بستری از پَر که هنگام غلبه‌ی خستگی بر آن پلک می‌بندم ، دستانت ذات شعرند در فُرم و معنا ... بی‌دستانت نه شعر بُود ، نه نثر ؛ نه چیزی که به آن ادبیات می‌گویند !

#نزار_قبانی