عاشقانه های شبنم

شبـی در خلــــوت خـــود از دل خـــود نالـه ها کردم
ندانستــم کـــه دل را هـــم  به چشمـانـت فــدا کردم
در ایــن خلـوت کـه یـاد تو  مــرا  همـراه شد تا صبح
سحــــر شـــد تا شبـی دیگــر  بــدون تـو فنـــا  کردم
که چون مهتابِ  رُخسارت در این ظلمت سرا کم بود
مثــــال هــر شـب پیشـین  به عکــست اکتفـــا کردم
ملیــحِ طـــرز لبخنــدت  هنـــوز آن  غـم ستـانم  بود
کــه  ایـــن درد غــــمِ  دوری  به لبخنـــدت دوا کردم
بـرای آنکـــه دیــــدارت  نگــــردد حســـــرت چشمـم
به هـــر معبــد که شــد رفتـم  منـاجـات و دعا کردم
ولیکـــن  بـی ثمـــر شــد  ایــن  دعــای نفـــس لوامه
که معکــوس آمـــد آن ذکــری  به معبـدها  ادا  کردم
به جان تـو قســم خوردن  بدور از  مسلک است اما
به خـاک  پایـت  ای جانــا   ستــایــش وُ ثنـــا  کردم