مسافرم
کوله بارم تنهایی ست
سنگین تر از خاطرات
مقصد مثل همیشه&
#34; نا کجا آباد ست&
#34;
چشمان ابریم جاده را میکاود
کسی بدرقه ام نکرد ،هیچکس منتظرم نماند
سوت قطار در گوشم زمزمه ی دلتنگی می کتد
&
#34;رفتم که رفتم&
#34; همچون نگاه غریبه ای در چشمان خسته ی خیابان
