پر میکشم از پنجرهی خواب تو تا تو

🍒🌱پر می‌کشم از پنجره‌ی خوابِ تو  تا  تو
هر شب  من و دیدار  در این پنجره با تو
از خستگی روز همین خواب ِ پُر از راز
کافی ست مرا ، ‌ای همه‌ی خواسته‌ها تو
دیشب من و تو بسته‌ی این خاک نبودیم
من یکسره آتش ، همه ذرّاتِ هوا تو
بیدارم اگر دغدغه‌ی روز نمی‌کرد
با آتش‌مان سوخته بودی همه را تو
پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم
‌ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا-تو
آزادِگی و شیفتگی ، مرز ندارد
حتی شده‌ای از خودت آزاد و رها تو
یا مرگ و یا شعبده بازانِ سیاست؟
دیگر نه و هرگز نه ، که یا مرگ که یا تو
وقتی همه جا از غزلِ من سخنی هست
یعنی همه جا تو ، همه جا تو ، همه جا تو
پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من؟
تا شرح دهم از همه خلق ، چرا تو🍒🌱

محمّدعلی‌ بهمنی