حوالی مزار پدربزرگ، انگار آسمان نزدیک تر از همیشه و جاده

حوالی مزار پدربزرگ، انگار آسمان نزدیک تر از همیشه و جاده رو به ابدیت بود....
چند قدمی در جاده رفتم، دستم را به سوی آسمان دراز کردم
نور بود و نور
صدایش کردم
به نام خدای نور
به نام خدای نور النور
به نام خدای نور علی نور
به نام خدایی که نور را از نور آفرید و سپاس خدایی را که نور را از نور آفرید....
خدایا، صدایت کردم
آیا صدای مرا میشنوی؟
میدانی، حوالی همین روزگار پژمرده، دیگر هیچ شعر و آهنگی به دلم نمی‌نشیند....
آمده ام تو به داد دلم برسی
گفتی بخوانید مرا....خواندم
حال نوبت توست
اجابت کن.....