شاملو میگه زمانه ی آغشته به مرگ به کلام زندگی محتاج تره.

شاملو میگه زمانه‌ی آغشته به مرگ به کلام زندگی محتاج‌تره.
فروغ میگه احمد کلام زندگی مثل چی؟ شاملو اشاره می‌کنه به آیدا، میگه هر کلمه‌ای با صدای کسی که به محبت ایمان داره.
فروغ بلند میگه ای یار، ای یگانه‌ترین یار، چه مهربان بودی وقتی دروغ می‌گفتی.
شاملو به فروغ نگاه می‌کنه که آروم آروم پرنده میشه و از پنجره پرواز می‌کنه میره بالای درخت صنوبر.
یه سیگار روشن می‌کنه، آیدا میگه احمد سیگار نه.
شاملو صدای آیدا را میذاره روی لبش و میره می‌شینه روی نیمکت زیر درخت خرمالو.

به منزوی نگاه می‌کنم. میگه رنج رفیقت شد؟ میگم رنج من شد.