عاشقانه های شبنم

نمیدانم چرا دنیا زبانم را نمی فهمد
وَ سروِ سبز معنای خزانم را نمی فهمد
تو هم مانند تقدیرم همیشه سرد و بی روحی
نگاهت تا ابد بغض نهانم را نمی فهمد
نمی‌داند چه شوری در سبکبالیِ شاهین هاست
کلاغی که شکوه آسمانم را نمی فهمد
برای کرکس از زیبایی طاووس می‌گویی؟!
سیاهی طوقه ی رنگین کمانم را نمی فهمد
دلم می‌خواهد از چشمت ببارم تا ابد، اما
بیابان اشک‌های بیکرانم را نمی فهمد
برای زاده ی دریا عطش یک حسِ بی معناست
نهنگ احساس خشکی دهانم را نمی فهمد
برای ساحل از دلتنگی دریا نباید گفت
که طوفان اضطراب بادبانم را نمی فهمد