عاشقانه های شبنم

بودی، گریه با خود عزت شاهانه را برد
دو قطره، اعتبار و قدرت مردانه را برد
تو گل بودی وَ من پروانه ای مشتاق رویت
ولی از بخت بد بادی زد و پروانه را برد
گرفتم شمع و نذر دیدنت کردم ولی حیف
کسی دزدانه شمع پشت سقاخانه را برد
گل ریحان ! کبابم کردی و رفتی ، نماندی
گدای گشنه ای هم این وسط ریحانه را برد
کلید قفل در بودم دقیقا زیر گلدان
زدم زنگ و رطوبت تاج هر دندانه را برد
دگر دیر آمدی، دیر آمدی ای مرغ عشقم
نبودی ، مرغ توفان بی اجازه لانه را برد