دوست داشتن یک فرد، زیباست. اما اگر در جواب این دوست داشتن

دوست داشتن یک فرد، زیباست. اما اگر در جواب این دوست داشتن، هیچ تحویل نگیرید چه میکنید؟ کلافه میشوید، نه؟ سرد میشوید، نه؟ غرورتان نابود میشود، نه؟ حالا تصور کنید یک گل را دوست دارید. هر روز به او آب میدهید، مراقب هستید تا پژمرده نشود. در جواب چه میگیرید؟ هیچ! گل به شما میگوید من هم دوستت دارم؟! یا تشکر میکند بابت اینکه دوستش دارید؟ نه! اما از او ناراحت نمی‌شوید، زیرا دوست داشتن او و حسی که نسبت به او دارید، باعث میشود حال خودتان خوب باشد. در اصل شما گل را بی توقع و بی منت دوست دارید. میبینید؟ دوست داشتن بی انتظار، حال آدم را خوب میکند. پس چرا افراد را به همین صورت دوست نداشته باشید؟ چرا توقع داشته باشید که در جواب علاقه‌تان، عشق و علاقه تحویل بگیرید؟ من افراد دل خواه را، بی توقع و بی منت دوست دارم. حتی اگر بدانم من را به حد کافی دوست ندارند، ناراحت نمیشوم. زیرا درک کرده ام که علاقه من نسبت به آنها، حال خودم را بهتر میکند. پس چرا با توقع و انتظار، این حال خوب را از بین ببرم؟ اصلا چه بالاتر از اینکه آنها در زندگی من هستند که من دوستشان داشته باشم؟ دوست داشتن آنها، حال مرا بهتر میکند، چه بهتر از این برای من؟ اینها را نوشتم و با شما قسمت کردم، تا شاید شما هم از این به بعد، افراد را بی توقع دوست داشته باشید. امتحانش کنید... قطعا حالتان بهتر میشود. انتظار و توقع نداشتن، یکی از دلایل اصلی حال خوب من است. شما هم این حال خوب را تجربه کنید...
.