توی شبهای سوت و کور

توی شب‌های سوت و کور،
وقتی فقط خاطره‌ها موندن
و یه دلِ خسته،
صدای شب مثل یه نجواست؛
یه خواهش آروم،
بین کوچه‌های خالیِ دلتنگی.
صدایی که انگار از تهِ دل میگه:
هر وقت گوشی زنگ زد،
هر وقت دری باز شد…
شاید من باشم،
شایدم یه نشونه از من…
پس منو یاد کن،
همین‌قدر بی‌صدا،
همین‌قدر عاشقانه...
🫀....