بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
اما، یک موقع سخن از بدبینی است، حال چه نسبت به خداوند منّان باشد و چه نسبت به هر شخص دیگری. در اینجا دیگر موضوع فرق دارد، چرا که شخص بدبین، وجود طرف مقابل را قبول کرده است، اما نسبت به او بدبین شده است!
فرق است بین کسی که امریکا و دشمنی‌ هایش را نمی‌شناسد، با کسی که می‌ شناسد و این حکومت مستکبرانه و ظالمانه را دشمن می‌ داند و با توجه به سوابق و جنایات، نسبت به وعده‌ها، الطاف ظاهری‌ و لبخند هایش نیز بدبین است و همه را مشت فولادین در دستکش مخملی می‌ بیند!
ظنّ : مطلق ظنّ = گمان، نه تنها بد نیست، بلکه همچون مطلق شک، مقدمه‌ یقین می‌باشد، لذا در قرآن کریم، مطلق ظنّ را نکوهش ننموده است، بلکه فرموده گمان بی‌دلیل و بیهوده نبرید، چرا که بسیاری از این گمان‌ها نه همه آنها، گناه می‌باشد. إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ- (سوره حجرات بخشی از 12)
و البته یک قانون کلی را نیز امر فرموده که هیچ گاه، از ظنّ =گمان تبعیت نکنید، چرا که گمان، جای علم و یقین را نمی‌ گیرد، پس قابلیت و توجیهی برای تبعیت ندارد؛ فقط در حد گمان است؛ و البته دشمنان، با علم و حقیقت کاری ندارند، بلکه نه تنها از حدس، گمان، ظنّ و نظریۀ خود پیروی می‌کنند، بلکه نظریات خود را جهت تبعیت، به دیگران نیز تحمیل می‌کنند!
وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا - آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‌پايه پيروى مى‌كنند با اينكه گمان هرگز انسان را از حقّ بى‌نياز نمى‌كند!(سوره نجم آیه 28)
سوء ظنّ به خدا : حالا در نظر بگیرید که اولاً این گمان‌های بی‌پایه، نسبت به خداوند سبحان باشد، و آن هم سوء ظنّ باشد و نه حُسن ظنّ! و سپس از این سوء ظن‌ها نیز در عرصه‌ها‌ی معرفت، ایمان، بندگی و محبت پیروی شود! بدیهی است که نتیجه‌ ای جز دشمنی نخواهد داشت!آن هم یک دشمنی مبتنی بر اتهام و افترا به خداوند سبحان، که مستلزم مکافات و مجازات می‌باشد.(سوره فتح آیه 6)
خوش بینی نسبت به خداوند منّان
ظنّ یا گمانی می‌تواند درست و مقدمۀ یقین باشد که مستدل باشد و خیالی و توهمی نباشد؛چنین گمانی، سبب خوش‌ بینی یا بدبینی منطقی می‌گردد.
انسان عاقل، واقع بین است؛ و خوش‌بینی و بدبینی‌اش نیز بر اساس با حقایق و واقعیات می‌ باشد؛ لذا حق تعالی را سبحان، علیم، حکیم، بصیر، خبیر، رحمان، رحیم، عَفوّ، غفار، غنی، حمید، جواد، کریم و فاضل می‌شناسد و همیشه نسبت به او و الطافش، خوش‌بین می‌باشد.
راه کار : شناخت درست خداوند متعال، ایمان به او - امید به لطف، رأفت مهربانی، مغفرت و رحمتش، که هر لحظه شاهد آنیم - توجه به نعماتش که لایقش نیستیم - محبّت و مودّت ظهور محبّت متقابل به او با برقراری رابطۀ صادقانه و عاشقانه با آن معبودِ محبوب، تلاش برای جلب رضایت او، با انجام واجبات و ترک محرمات، و سپس انجام مستحبات و دوری از مکروهات عمل صالح - راز و نیاز با او - بندگی او که کاملترین تجلی‌اش در نماز می‌باشد - مخاطب کلام او قرار گرفتن، با قرائت و تلاوت قرآن مجید، مخاطب قرار دادن او با دعا همه سبب می‌شود تا بدبینی واهی و شیطانی، جایش را به شناخت صحیح، ایمان محکم، محبّت و خوش‌بینی واقع‌گرایانه بدهد. إن شاء الله.(پایان)