بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
مثبت و منفی :
وقتی مثبت و منفی وحدت ایجاد کنند، آرام میگیرند و بجای تنش خلاقیت ایجاد میکنند. وقتی مثبت و منفی در تضاد و تقابل قرار گیرند، آتش می افروزند و ویرانی به بار می آورند. وحدت بهشت است. تضاد جهنم است. هر گاه الکتریستهٔ مثبت و منفی در یک تقابل به هم برخورد کنند، جرقه ایجاد می کنند. و اگر کنترل نشوند ممکن است همهجا را به آتش کشند.
در طبیعت چیزهایی هستند که جریان های مثبت و منفی را در خود به وفور دارند. اما هیچ جا را به آتش نمیکشند. خرابی به بار نمیآورند. آنها جامع اضدادند. یعنی مثبت و منفی را یکجا و بجا در خود دارند.
در جوامع انسانی، فرزانگان اینگونهاند. آنها نه مثبتاند و نه منفیاند.یا هم مثبت و هم منفی اند. البته بهتر است بگوییم فراتر از مثبت و منفیاند.آنها در وجودشان نه نیروی مثبت را از بین میبرند نه نیروی منفی را. بلکه از وحدت و جمع ایندو روشنایی میگیرند.
انسانهای نامعمول معمولی، یعنی انسان های به وحدت نرسیده، یا مثبتاند یا منفیاند. و یا مدام بین این دو قطب در رفت و آمدند. لذا پیوسته در تضاد و همواره در جنگ و جدالاند. آنها در هر جایی با قطبهای متضادشان درگیر می شوند و مدام انرژی از دست میدهند.
راه برونرفت ازاین تضاد و تنش مخرب، از بین بردن یکی از طرفین تضاد نیست. این علاوه بر آنکه درجهان طبیعت نا ممکن و ناشدنی است، قضیه را بدترو پیچیدهتر نموده و تنش را بالاتر میبرد.
راه برونرفت ایجاد وحدت و سازگاری بین این دو است.
راه درست، جامع اضداد بودن و مثبت و منفی را در مسیر خلاقیت به کار انداختن است. ازنیروی نهفته دردرون شان روشنایی گرفتن وخانهٔ وجود را نور بخشیدن است.
کاری که مراقبهٔ اصیل میکند همین است. مراقبه تو را جامع اضداد میکند. مشاهدهٔ بی قضاوت تو را جامع اضداد میکند. تو را بر فراز مثبت و منفی می برد. منسجم کرده به وحدت می رساند.
مثبت و منفی :
وقتی مثبت و منفی وحدت ایجاد کنند، آرام میگیرند و بجای تنش خلاقیت ایجاد میکنند. وقتی مثبت و منفی در تضاد و تقابل قرار گیرند، آتش می افروزند و ویرانی به بار می آورند. وحدت بهشت است. تضاد جهنم است. هر گاه الکتریستهٔ مثبت و منفی در یک تقابل به هم برخورد کنند، جرقه ایجاد می کنند. و اگر کنترل نشوند ممکن است همهجا را به آتش کشند.
در طبیعت چیزهایی هستند که جریان های مثبت و منفی را در خود به وفور دارند. اما هیچ جا را به آتش نمیکشند. خرابی به بار نمیآورند. آنها جامع اضدادند. یعنی مثبت و منفی را یکجا و بجا در خود دارند.
در جوامع انسانی، فرزانگان اینگونهاند. آنها نه مثبتاند و نه منفیاند.یا هم مثبت و هم منفی اند. البته بهتر است بگوییم فراتر از مثبت و منفیاند.آنها در وجودشان نه نیروی مثبت را از بین میبرند نه نیروی منفی را. بلکه از وحدت و جمع ایندو روشنایی میگیرند.
انسانهای نامعمول معمولی، یعنی انسان های به وحدت نرسیده، یا مثبتاند یا منفیاند. و یا مدام بین این دو قطب در رفت و آمدند. لذا پیوسته در تضاد و همواره در جنگ و جدالاند. آنها در هر جایی با قطبهای متضادشان درگیر می شوند و مدام انرژی از دست میدهند.
راه برونرفت ازاین تضاد و تنش مخرب، از بین بردن یکی از طرفین تضاد نیست. این علاوه بر آنکه درجهان طبیعت نا ممکن و ناشدنی است، قضیه را بدترو پیچیدهتر نموده و تنش را بالاتر میبرد.
راه برونرفت ایجاد وحدت و سازگاری بین این دو است.
راه درست، جامع اضداد بودن و مثبت و منفی را در مسیر خلاقیت به کار انداختن است. ازنیروی نهفته دردرون شان روشنایی گرفتن وخانهٔ وجود را نور بخشیدن است.
کاری که مراقبهٔ اصیل میکند همین است. مراقبه تو را جامع اضداد میکند. مشاهدهٔ بی قضاوت تو را جامع اضداد میکند. تو را بر فراز مثبت و منفی می برد. منسجم کرده به وحدت می رساند.
۵۰۰
۱۸ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.