بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها - تاریکی هایی است که چون موج بعضی بر بعضی قرار گرفته اند آن چنانکه اگر کسی دستش را بیرون آورد به زحمت آن را ببیند!(سوره نور بخشی از آیه 40)
انسان در این جهان، گرفتار تاریکی های بسیار است. او در تاریکی خلق شده است فِی ظُلُماتِِ ثَلَاثِِ،(سوره زمر بخشی از آیه 6) و در سرزمین تاریکی تولد یافته است. نورِ روحِ او را کالبد هایی از جنس تاریکی چون لایه های پیاز در بر گرفته اند. و اگر خود را به نور وجود نرساند، بی شک لقمه تاریکی خواهد بود. تاریکی های طبیعت جسمانی،
تاریکی های قوای نفسانی،
تاریکی های ذهنی،
تاریکی های احساسی و عاطفی،
تاریکی های شرطی شدگی ها،
تاریکی های نافهمی و غفلت،
تاریکی های ظلم،
تاریکی های حق بجانبی،
تاریکی های جاه طلبی و ریاست خواهی،
تاریکی های دروغ و فریب و نیرنگ و از همه مهمتر تاریکی بی خدایی، او را فرا گرفته است.
چنین انسانی، انسان ظلمانی است.
انسانی است که در میان امواج تاریکی ها گرفتار آمده است. انسان تاریک، همان انسانی است که راه به جایی نخواهد برد. نشانه های انسان تاریک آن است که کلامش تاریک است و نجات بخش نیست.نگاهش تاریک است و افقی رانشان نمی دهد.شنیدنش، تاریک است و فهمی ازحقیقت ندارد.وقلبش تاریک است و رستگاری را معرفت ندارد.
چنین انسانی اعمالش نیز در تاریکی است، بی هدف و کور و ناصواب است. او حتی دست خودش را نمی بیند چه رسد به دستاورد تاریکش را. آنکه در تاریکی است توهّم می کند که دستاورد خوبی دارد، یَحسَبُون اَنَّهُم یُحسِنُونَ صُنعَاً -(سوره کهف بخشی از آیه 104) خیال می کنند که کاری نیکو می کنند!زیرا کار نیک تنها از کسانی بر می آید که با نور آگاهی و حیات کار می کنند، همانها که با سلوک خویش ازتاریکی ها رسته و به نور روح الهی خویش رسیده اند.
ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها - تاریکی هایی است که چون موج بعضی بر بعضی قرار گرفته اند آن چنانکه اگر کسی دستش را بیرون آورد به زحمت آن را ببیند!(سوره نور بخشی از آیه 40)
انسان در این جهان، گرفتار تاریکی های بسیار است. او در تاریکی خلق شده است فِی ظُلُماتِِ ثَلَاثِِ،(سوره زمر بخشی از آیه 6) و در سرزمین تاریکی تولد یافته است. نورِ روحِ او را کالبد هایی از جنس تاریکی چون لایه های پیاز در بر گرفته اند. و اگر خود را به نور وجود نرساند، بی شک لقمه تاریکی خواهد بود. تاریکی های طبیعت جسمانی،
تاریکی های قوای نفسانی،
تاریکی های ذهنی،
تاریکی های احساسی و عاطفی،
تاریکی های شرطی شدگی ها،
تاریکی های نافهمی و غفلت،
تاریکی های ظلم،
تاریکی های حق بجانبی،
تاریکی های جاه طلبی و ریاست خواهی،
تاریکی های دروغ و فریب و نیرنگ و از همه مهمتر تاریکی بی خدایی، او را فرا گرفته است.
چنین انسانی، انسان ظلمانی است.
انسانی است که در میان امواج تاریکی ها گرفتار آمده است. انسان تاریک، همان انسانی است که راه به جایی نخواهد برد. نشانه های انسان تاریک آن است که کلامش تاریک است و نجات بخش نیست.نگاهش تاریک است و افقی رانشان نمی دهد.شنیدنش، تاریک است و فهمی ازحقیقت ندارد.وقلبش تاریک است و رستگاری را معرفت ندارد.
چنین انسانی اعمالش نیز در تاریکی است، بی هدف و کور و ناصواب است. او حتی دست خودش را نمی بیند چه رسد به دستاورد تاریکش را. آنکه در تاریکی است توهّم می کند که دستاورد خوبی دارد، یَحسَبُون اَنَّهُم یُحسِنُونَ صُنعَاً -(سوره کهف بخشی از آیه 104) خیال می کنند که کاری نیکو می کنند!زیرا کار نیک تنها از کسانی بر می آید که با نور آگاهی و حیات کار می کنند، همانها که با سلوک خویش ازتاریکی ها رسته و به نور روح الهی خویش رسیده اند.
۱.۵k
۰۵ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.