عشقتصادفی

#عشق_تصادفی
p.30
یه سال بعد:
تق تق
ا.ت: بله
کوک:منم
ا.ت: بیا تو
کوک: آماده شدی؟ او چه خوشگل شدی
ا.ت: مو هام رو شونه کنم شنلمم بپوشم آماده ام
کوک: پایین منتظرتم
ا.ت: باشه عزیزم
سریع مو هام رو شونه کردم و شنل و کیفم رو برداشتم و رفتم پایین. کوک به ماشین تکیه داده بود و منتظر من بود لبخند زدم و رفتم نشستم تو ماشین و راه افتادیم
(فلش بک(دیشب))
دیشب ا.ت رفته بوده بیرون که یه سریی آدم با لباس سیاه بهش حمله کردن و ولی ا.ت به کوک نگفته و جای کبودی هاش می‌پوشند جدا از اون حامله بوده
(حال)
دوباره اون درد غیر قابل تحمل شروع شد و اشک تو چشم هام جمع شد نه برای دردی که داشتم
برای بچه ای که چند روزه اومد و رفت ؛ برای بچه ای که حتی پدرش از وجودش خبر نداشت واقعا نمیدونم چطوری به کوک بگم بچه ای بوده و دیگه نیست
با صدا راننده که گفت رسیدیم به خودم اومدم و جلو راه‌پله ها از ماشین پیاده شدم کنار کوک وایستادم که دوباره شروع شد یه لحظه میخکوب شدم
کوک: ا.ت چیزی شده؟
ا.ت: نه چیزی نشده حالم خوبه
کوک: بریم
باهاش رفتم و روی یکی از صندلی های میز نشستیم و به کسایی که می‌شناختیم سلام دادیم
نیم ساعت بعد:
ا.ت: عزیزم من میرم دستشویی
کوک: باشه ؛ مراقب خودت باش
بلند شدم برم دستشویی که آرایشم و کبودی هام رو چک کنم جلوی آینه بودم که دوباره شروع شد، نتونستم گریه ام رو تحمل کنم و زدم زیر گریه که کوک اومد داخل
کوک: چیزی شده؟ چرا گریه می‌کنی؟ حالت خوبه؟
ا.ت: نه خوب نیستم اصلا خوب نیستم
کوک:میخوای در موردش حرف بزنی؟
ا.ت: می‌خوام ولی نمیتونم (با گریه)
کوک: تمام تلاشم رو بکن که منظورت رو بهم برسونی
ا.ت: مگه اون چند وقتش بود که اینطوری بشه
کوک: کی چند وقتش بود؟
ا.ت: بریم خونه فقط بریم خونه
کوک: تو برو سمت ماشین تا من برم کیف و شنلت رو بردارم
ویو کوک:
با بیشترین سرعتی که داشتم رفتم سمت میز که وسایل رو بردارم
یکی از کسایی که رو میز نشسته بود: دارین میرین؟ چرا آنقدر زود:
کوک: ببخشید ا.ت حالش خوب نیست باید بریم
یه ربع بعد:
ا.ت:
رفتم با همون حالت گریه نشستم رو تختمون کوک هم رو زانو نشست رو زمین
کوک: حالا کامل برام توضیح بده چی شده
ا.ت: من چند وقت پیش متوجه شدم که باردارم ولی (با بغض) دیشب که رفته بودم بیرون یه چند نفر منو زدن
کوک: چی؟ چرا به من نگفتی؟
ا.ت: الان دیگه بچمون مرده (با گریه)
کوک: گریه نکن عزیزم انتقامش رو ازشون میگیرم. من خوب اون ها رو میشناسم این تقصیر تو نیست. اونا به هر حال باید یه جوری یه کاری میکردن
(End)