چه می تازی  بِتازان  با  نِگاهَت

چه می تازی  بِتازان  با  نِگاهَت
گِرفتارَم   به   چِشمانِ  سیاهَت
شُدَم  آواره ی  هَر کوی  و بَرزَن
کُجا  جویَم  پَناهی  جُز  پَناهت
شِکَستی شاخه های نَسترن را
نَدیدی یارِ   دی  اُفتاده چاهَت
دِلَم دَرپیش تو جامانده ای جان
نمی خوانَد  قَناری   دَر  پِگاهَت
بیا   و  دِلبری  را   تازه تَر   کُن
فُروزان کُن جَهان با قُرصِ ماهَت