از حال من اگر می پرسی باید بگویم

از حال من اگر می پرسی باید بگویم:
که جای خالی ات در فکر فرو می رود،
و روزها به همین آسانی از کار می افتند...
نبودنت زوق زوق می کند زیر پوست خواب هایم؛
چه برسد به چشم هایم که باردار بارنی اند...
که روی چشم و هم چشمی هیچ ناودانی فارغ نمی شوند
از من اگر بپرسی حالم را , باید بگویم
سیگار که از پس لالایی چشم های بارانی برنیاید
خواب هیچ بغض لم داده به گلویی را نمی پراند
اما تو , به آنجا که رسیدی
به روی کافه نشین ها نیاور
که سیگار چقدر میان دستانت دلبری می کند
و انکار کن
سر کله ات را
که در ته فنجان های روی میز , ته نشین شده است ..
...
به آنجا که رسیدی
یادت بیاید
رفتنت به این ویولن ملودی ای چسباند
که از خیر هیچ نوستالژی در من نمی گذرد..