دل از دست زمانه تشت خون است

دل از دست زمانه تشت خون است
چو دریائی خروشان پُر جنون است
شده  حیران  از این  بیهوده   بازی
اسیرِ     آتشِ    پست و زبون است
به  هر  در  می زنم  در بسته بینم
هزاران  بار  بیداد  از فسون  است
زِ خونخواری  دل سیرم  چه سازم؟
شقایق  در دمن  داغِ  سکون است
چه تاریک است حال کوچه هایم
تنم.در خانه و دل بیستون است
قد از  دالان  غمها  کرده ام  خم
ولی سر زخمی و دردم فُزون است