‏به خاطره هام شک کردم، به آدمایی که می شناختم، به آدمایی

‏به خاطره‌هام شک کردم، به آدمایی که می‌شناختم، به آدمایی که براشون گریه کردم، به آدمایی که برام گریه کردن، به گرمای تن آدمهایی که بغلشون کردم شک کردم. اینا واقعا وجود داشتن؟ شاید همه اینا خواب بوده و من همیشه تو سکوت و سیاهی زندگی کردم...

✍🏻 امید رضایی