ترا خدا آفرید تا من بی بهانه نمانم و تو هیچ وقت نفهمیدی

ترا خدا آفرید تا من بی بهانه نمانم، و تو هیچ وقت نفهمیدی که با هر لبخندت، مرا جاودان می کنی.
عشق، اتفاقِ ساده ای نیست، زمان می خواهد و کمی شهامت.
و انتظار و تحمل که تاب بیاوری و سکوت کنی.
اما لبخند های تو، ساده ترین بهانه اند برای من، تا بنویسمت .... تا بخوانندت.... تمام آنها که نمی دانند، کسی که یک بار در چشم های روشن تو خودش را پیدا کند.... محکوم است تا ابد شاعر بماند.