گلوی آدم را گاهی باید بتراشند

گلوی آدم را گاهی باید بتراشند . . . .
تا برای دلتنگی های تازه جا باز شود . . . .
دلتنگی هایی که جایشان نه در دل ،
که در گلوی آدم است . . . .
ِدلتنگی هایی که میتوانند آدم را خفه کنند . . . . !!! 
شبهایم رابا چشمان خیس آغشته به جنون ،
سپری می کنم . . . .
و باد ،
چه زیبا زندگی تکراریم رادر اتاق ،
به رقص وا می دارد . . . .