پارت1

ات:بازم هم امروز مثل این دو سه روز اخیر بود، تهیونگ عوض شده بود و دعوا میکردیم سر چیزهایی الکی مثل پوشیدن لباس و...، سر دعوا های این مدت نتونسته بودم بهش بگم که حامله هستم ولی فقط دعوا میکردیم، در روز کلا شاید 2ساعت همو ببینم و اون شرکته و داخل همون دو ساعت کلا دعوا میکنیم.
_ات من اومدم(سرد)
چونکه باهاش قهر بودم سعی کردم به سلامش هم جواب ندم و خواستم فقط درباره حامله گیم باهاش حرف بزنم.
+تهیونگ میشه بیای باهم حرف بز....
همون لحظه گوشیش زنگ خورد و بدون توجه به حرف نصفه ی من سریع گوشیشو جواب داد.
نمیدونم بهش چی گفته بودن که خیلی عصبی شده بود و مکالمش با تلفن رو با یه عربده تمومش کرد.
+چیزی شده؟!
_چندبار بگم به چیزی که به تو مربوط نیست دخالت نکنی؟!
+خب حالا، مگه بد کردم نگرانت بودم ببینم چی شده
سریع به سمتم اومد، فکم رو توی دستای بزرگش که دست های من پیشش هیچ بود گرفت، با حرص فشارش میداد و هر لحظه بیشتر دردم می‌گرفت، تاحالا اینجوری نکرده بود و از این مدلش خیلی تعجب کرده بودم! ته من عوض شده بود
_دفعه ی بعدی ببینم دور پروبالم بپلکی دیگه بهت هشدار نمیدم و اون روی عصبی منو که ندیدی میبینی
بغض خیلی بدی به جونم افتاده بود، نکنه کسی بهتر از من پیدا کرده؟ سعی کردم تمام افکار های بیخود داخل مغزم رو ساکت میکنم ولی میتونستم جلوشون رو بگیرم؟