میدونی راستش اینطوریه که همه ی ما همه آدما از یه جای

می‌دونی ، راستش اینطوریه که همه ی ما ، همه آدما از یه جایی به بعد خسته میشن ، دیگه بودو نبودشون براشون فرقی نداره، دیگه مهم نیست آدمای مهم زندگیشون بمونن یا برن! نه اینکه ناراحت نشن از رفتنشون ، نه ! اتفاقا ناراحت میشن ، اما می‌دونی چیه؟ اون آدم به مرحله ای رسیده که هیچی براش مهم نیست ، اگه دست خودش باشه میره بالای بلندی خودشو پرت می‌کنه پایین تا از این همه کثافت راحت بشه .