دمدمه های غروب

دمدمه های غروب 
جایی درست پشت همین پنجره !
که تنها دلخوشی من است 
خاطرات تو 
به یکباره سرازیر می شود ....
آخر مگر می شود ؟
به رگبار تند بهاری
گفت ؛ که نبار !
به شبهای گرم و دلکش تابستان 
گفت ؛ که نیا !
به برگ های رنگین خزان زده 
گفت ؛ که نریز !
به یلدای بلند انتظار زمستان 
گفت ؛ که نباش !
و به تو !
به تو 
گفت ؛ که .........
بیا 
بیا 
بیا 
بیا 
خسته ام 
بی تو !
اندوه چهار فصل با من است ....