🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_یکم
#بخش_دوم
وارد اتاق میشوم و در را میبندم،ڪلافہ نگاهے بہ اطراف مے اندازم،یاسین بدون دغدغہ روے تخت دراز ڪشیدہ و خوابیدہ!
نگاهم بہ سمت ڪولہ ام میرود،ڪنارِ قفسہ هاے ڪتاب ولو شدہ.
مسیرم را بہ سمت تخت خوابم ڪج میڪنم:رو بہ ڪولہ میگویم:فردا بازت میڪنم ببینم درس چے دارم!
روے تخت مے نشینم،همانطور ڪہ با یڪ دست ڪِشم را از دور موهایم آزاد میڪنم با دستِ دیگر موبایلم را از روے بالشت برمیدارم.
ڪنجڪاو قفل صفحہ را باز میڪنم،نہ پیامے نہ تماس بے پاسخے!
شهاب ڪہ شمارہ ے خانہ را دارد،یعنے نتوانستہ شمارہ ے موبایلم را پیدا ڪند؟!
موبایلم را ڪنارِ شب خواب میگذارم،از آن روز بہ بعد خبرے از شهاب نشد!
دور میڪنم این امید واهے را!
شاید دلم خبر داشت ڪہ چقدر برایم‌ خطرناڪ است....
اگر پایش بہ زندگے ام باز نمیشد،هیچڪدام از آن اتفاق ها نمے افتد....
گذشتہ را ڪہ مرور میڪنے میفهمے "یڪ نفر" چقدر میتواند مسیر زندگے ات را تغییر بدهد...
خودش هم پیشمان شد،
از ورود بہ زندگے ام....
🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸
گیج و مبهوت خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،نورا هم ڪنارم ایستادہ و بہ زور روے لب هایش لبخند پاشیدہ!
از سر تا پایم را نگاہ میڪنم،پیراهن سفیدے ڪہ مادرم برایم خریدہ همراہ شلوار سفید پوشیدم.
روے بالا تنہ اش پارچہ ے گیپور با طرح گل هاے طلایے ڪار شدہ،آستین هایس تا روے مچم را پوشاندہ.
شالِ سفیدم را سادہ روے سرم انداختہ ام،نورا اصرار ڪرد ڪمے آرایشم ڪند ڪہ قبول نڪردم،تنها ڪرم مرطوب ڪنندہ اے زدم.
_بذار یڪم آرایشت ڪنم،رو میگیرے دیگہ! رنگ و روت خیلے پریدہ آیہ!
بہ سمت نورا برمیگردم،دست و پاهایم یخ زدہ.
دستانم را میگیرد:دیر نشدہ ها! آیہ قضیہ ے من و طاها فرق میڪرد! طاها منو دوست داشت،اما این پسرہ دلش یہ جاے دیگہ ست! اگہ تو دلبستہ ش بشے چے؟ میتونے یہ عمر با مردے ڪہ فڪر و دلش یہ جاے دیگہ ست سَر ڪنے؟
نفس بلندے میڪشم و میگویم:میشہ بہ جاے این حرفا‌ یڪم دلداریم بدے؟
نگاہ دلخورے نثارم میڪند و میگوید:فسقلم توڪل ڪن بہ خدا! تو این مدت حواست باشہ فقط از عقلت استفادہ ڪنے تا هادے بڪشہ ڪنارو بابا دست بردارہ!
سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم،بہ چشمان هم زُل میزنیم ناگهان نورا در آغوشم میڪشد.
ڪنارِ گوشم زمزمہ میڪند:این مسخرہ بازیا تموم بشہ خودم برات یہ شوهر توپ پیدا میڪنم.
با خندہ میگویم:بہ طاها بگم میخواے بیوفتے دنبال پسراے مردم؟!
نیشگونے از بازویم میگیرد:غلط نڪن! خب دیگہ آغوش گرمم بہ روت باز ڪردم بسہ!
از هم جدا میشویم،مهربان بہ چشمانم زل میزند:خوبے؟
لبخند ڪم رنگے میزنم:آرہ!
چادرے ڪہ روز خواستگارے سر ڪردہ بودم بہ دستم میدهد،چادر را از دستش میگیرم.
چند تقہ بہ در میخورد،نورا میگوید:بفرمایید؟
صداے طاها مے پیچید:اجازہ هست؟!
با عجلہ چادرم را سر میڪنم و میگویم:بفرمایید!
یااللهے میگوید و وارد میشود،رو بہ نورا میگوید:خانم!
نورا نگاهش میڪند:جانم!
بہ سمت پذیرایے اشارہ میڪند:مامان ڪارت دارہ!
سرے تڪان میدهد و میگوید:الان میام!
طاها نگاهے بہ من مے اندازد و لبخند شیطنت آمیزے میزند:این خانم ڪوچولوے خودمونہ اینطورے رو گرفتہ؟!
گونہ هایم گُل مے اندازد،آرام میگویم:سلام!
_علیڪ سلام!
میخواهد سر بہ سرم بگذارد:بذار این باجناقمون بیاد! ببینم بہ چہ حقے خودشو قالب ڪردہ!
نگاهے بہ طاها مے اندازم،ڪت و شلوار سورمہ اے تن ڪردہ.
در این چندماہ ثابت ڪرد هیچ شباهتے بہ حسام ندارد و میتوان مثلِ برادر بہ او تڪیہ ڪرد!
بہ زور پدر و مادرم را راضے ڪردم براے امشب مریم و نساء را دعوت نڪند!
فرزانہ دو سہ بارے بہ خانہ مان آمد و بہ زور چون حرف من و هادے یڪے بود قبول ڪرد بہ ڪسے اطلاع ندهند.
قرار شد براے امشب نہ ڪسے از اقوام ما باشد نہ ڪسے از اقوام خانوادہ ے عسگرے!
طاها با خندہ بہ من و نورا میگوید:خان داداشتون تنهاست و سَر ناسازگارے گرفتہ من برم پیشش!
سپس رو بہ من اضافہ میڪند:ڪِے انقدر خجالت شدے؟!
با پررویے میگویم:امشب!
نورا و طاها نگاهے بہ هم مے اندازند و میخندند!
نورا آرام بہ بازویم میڪوبد:نہ همونے!
طاها و نورا از اتاق بیرون میروند،آخرین نگاہ را در آینہ بہ خودم مے اندازم.
میخواهم بہ سمت در بروم ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود.
با عجلہ بہ سمت قفسہ هاے ڪتاب میدوم و موبایل را برمیدارم.
بہ شمارہ نگاہ میڪنم،ناشناس است!
آرام لب میزنم:نڪنہ شهابہ؟!
آب دهانم را فرو میدهم و علامت سبز رنگ را میفشارم:الو!
صدایے از پشت خط نمے آید!
امیدوار تڪرار میڪنم:الو!
چند لحظہ بعد صداے خندان یڪتا و همتا مے پیچید: