🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_یکم
#بخش_سوم
میخندد:آرہ دیگہ تو و خان داداشمون اجازہ ے ورود ڪسیو صادر نڪردید!
صداے فرزانہ مے آید:یڪتا! زشتہ!
بہ زور میخندم:ورود شما آزادہ! قدمتون روے چشم!
_باشہ پس ما چند دیقہ دیگہ خونہ تونیم،فعلا!
استرسم بیشتر میشود،لب میزنم:فعلا!
موبایل را سر جایش میگذارم و بہ سمت در میروم،مادرم و نورا در آشپزخانہ سخت مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے هستند.
پدرم با اُبَهت روے مبل نشستہ و بہ تلویزیون خیرہ شدہ،یاسین و طاها مشغول گفتگو هستند.
سرفہ اے میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم.
مادرم با دقت نگاهم میڪند و میگوید:حاضر شدے؟
میخندم:نہ! تازہ میخوام حاضر شم!
پشت چشمے نازڪ میڪند:مزہ نریز!
انگار چیزے یادش بیاید سریع میگوید:آیہ! با من جلوے در واسہ استقبال وایمیسیا! دستہ گلم خودت از هادے میگیرے!
لبم را میگزم،محڪم میگوید:چَشمتو نشنیدم!
لب میزنم:چَشم!
بہ ظروفے ڪہ چیدہ نگاہ میڪنم،با سلیقہ در یڪ میوہ خورے بزرگ پرتقال و موز چیدہ،در میوہ خورے دیگر سیب و خیار!
نورا در شیرینے خورے،شیرینے تَر میچیند و یڪے داخل دهانش میگذارد.
همانطور ڪہ شیرینے را قورت میدهد میگوید:من پیشاپیش دهنمو شیرین ڪردم!
شیرینے اے بہ سمتم میگیرد:بیا!
با دست پس میزنم:نہ! دهنم تلخہ!
چشمڪ میزند:خب دهنتو شیرین میڪنہ دیگہ!
تلخ میخندم:گمون نڪنم! بہ نظرم تلخ تر میڪنہ!
چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم،میخواهم بہ سمت یاسین و طاها بروم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود.
پدرم با آرامش بہ سمت آیفون میرود و مے پرسد:ڪیہ؟!
چند لحظہ بعد همانطور ڪہ دڪمہ ے آیفون را میفشارد میگوید:بفرمایید!
رو بہ ما میڪند:اومدن!
مادرم با یڪ دست چادرش را جلو میڪشد و با یڪ دست مرا!
همانطور ڪہ نزدیڪ در ورودے مے ایستیم میگوید:یڪم بخند! انگار مریضے!
پوزخند میزنم و چیزے نمیگویم!
صداے پر انرژے آقاے عسگرے مے پیچد:یاللہ!
پدرم در را باز میڪند:بفرمایید!
آقاے عسگرے همراہ روحانے میانسالے وارد میشوند،ابتدا با پدرم روبوسے و احوال پرسے میڪنند سپس با من مادرم سلام و احوال پرسے.
فرزانہ جعبہ ے شیرینے بہ دست نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را میبوسد میگوید:سلام عروس گلم!
انگار ڪسے دلم را چنگ‌ میزند،لبخند نصفہ نیمہ اے تحویلش میدهم و سلام میڪنم.
پشت سرش یڪتا و همتا با چند جعبہ ڪادو ڪہ با سلیقہ تزئین شدہ وارد میشوند.
این بار یڪتا روسرے صورتے و همتا روسرے نیلے سر ڪردہ،این را نیامدہ میگویند!
گرم با من و مادرم روبوسے میڪنند،یڪتا بہ من میگوید:اینا رو ڪجا بذاریم؟
مادرم لبخند میزند:آخہ چرا زحمت ڪشیدید؟! هنوز ڪہ چیزے....
آقاے عسگرے میان حرفش میپرد و میگوید:ناقبالہ! ایشالا براے مراسماے دیگہ از اینا بهتر براے یہ دونہ عروسمون میاریم!
مادرم ڪمڪ میڪند جعبہ هاے ڪادو را روے میز بچینند.
بغض گلویم را میفشارد،هجوم اشڪ بہ روے مردمڪ هاے چشمانم را حس میڪنم.
سرم را پایین مے اندازم و لبم را میگزم،بہ خودم نهیب میزنم:الان وقتش نیست آیہ! الان نہ!
_سلام!
سرم را بلند میڪنم،هادے دستہ گل بہ دست مقابلم ایستادہ!
بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد وَ این از چشمش دور نمے ماند!
متعجب نگاهم میڪند،سرفہ اے میڪنم و لب میزنم:سلام!
همان ڪت و شلوار شب خواستگارے را پوشیدہ،این بار با پیراهن سفید!
دستہ گل نرگسے ڪہ تنها با یڪ پاپیون سفید تزئین شدہ بہ سمتم میگیرد.
همتا با هیجان میگوید:تقدیم با عشق!
هادے چنان وحشتناڪ نگاهش میڪند ڪہ من میترسم.
بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،با عجلہ دستہ گل را از دستش میگیرم و آرام میگویم:ممنون!
همہ با لبخند نگاهمان میڪنند،حس میڪنم گونہ هایم بہ سرخے انار شدہ!
هادے هم دستِ ڪمے از من ندارد،سر بہ زیر بہ سمت جمع میرود و با همہ احوال پرسے میڪند.
یاسین با اخم نگاهش میڪند و جوابش را نمیدهد.
همہ مشغول صحبت میشوند،احساس میڪنم نفس هایم بہ شمارہ افتادہ اند.
مادرم و نورا مشغول پذیرایے میشوند و من تماشایشان میڪنم.
بیست دقیقہ بعد آقاے عسگرے رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! اجازہ هست شروع ڪنیم؟
پدرم لبخند پررنگے تحولیش میدهد و میگوید:بفرمایید!
آقاے عسگرے بہ من زل میزند،با لبخند میگوید:آیہ جان! بیا اینجا!
حس از دست و پاهایم میرود،نگاهم بہ یاسین مے افتد.
بُغ ڪردہ و نگران بہ من چشم دوختہ،براے اینڪہ خیالش را راحت ڪنم لبخند میزنم و میگویم:اگہ یاسین اجازہ بدہ میام!
یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود،همتا با خندہ میگوید:یہ ڪف مرتب بہ افتخار برادر عروس!
همہ با خندہ دست میزنند و بہ ما نگاہ میڪنند.
یاسین محڪم دستم را میگیرد:خوبے آبجے؟
براے اولین بار بہ برادر ڪوچڪم دروغ میگویم:آرہ!‌ چرا خوب نباشم؟!
با شڪ و تردید براندازم میڪند،با هم بہ سمت جمع میرویم.
✍ 🏻 ن