زندگی مثل رانندگی تو هوای مه گرفته ست

زندگی مثل رانندگی تو هوای مه گرفته ست ؛
هم راهو بلدی هم انقدر مه جلو راهتو گرفته که نمیتونی چیزیو ببینی ؛ مجبور میشی از حرکت وایستی ، بترسی از ادامه دادن ِ جاده ،گم بشی توی اتفاقا ؛
یهو عشق در ِ قلبتو میزنه ، ولی تو توی مه گم میشی ، ترس وجودتو میگیره، تو جاده ی زندگی گیر میکنی...
و خدا میدونه کی و چه جوری میتونی راه ِ جاده رو پیدا کنی...
از یه جایی به بعد، اگه حواسمون به دلامون نباشه گم میشیم...