نگاهمدرمشتماهجاماند

…
«نگاهم‌در‌مشت‌ماه‌جا‌ماند

در من درختی‌ست
با هزار چشم
که خواب را نمی‌دانند،
و شب را
روی رؤیاهایم
نفس می‌کشند
من تنه‌ای‌ام
که نرویید
چون نگاهم
در مشت ماه
جا مانده بود
نگاه‌ها،
به‌جای ستاره
بر شاخه‌های بی‌فصلم
آویزان‌اند.

اگر باد بیاید،
چه‌کسی
برگ‌ها را
از نگاهم
جدا می‌کند؟

🌹🍃