درد جانم  کس نداند ، جز دل افسرده ام

درد جانم  کس نداند ، جز دل افسرده ام
شعرِ عشقم کس نحواند ، از بهار مرده ام
از فراقش چون نویسم شعله اندازد بجان
وای بر من ، از  دل آتش بجان پرورده ام
عشقِ جان برجان ندانستم که این بارِگران
تا ابد بر دوش باید ، بین  رَه  وامانده ام
پر کشید و پر کشیدم ، بر  مزارِ خویشتن
طایرِ   مستِ  غزل  بر  زیرِ  پا  افتاده ام
در گذشتم  از تو و عشق  و بهارِ  زندگی
تا ابد فریادِ  ایجان ، جانِ جان آزرده ام