گاه آسمان دلم از ابر سیاه می شود

گاه آسمان دلم از ابر سیاه می شود
آنگاه خنده بر لب من آه می شود

گاهی عبور از مسیر دم تا باز دمم
پیمودن غمی ست که جانکاه می شود

گاهی دگر امید به فردا قشنگ نیست
وقتیکه لحظه در " عادت " تباه می شود