حالا میفهمم ،چه میکشیدکیسه بوکسی که ،در گوشه ی حیات دبیرستان ما آویزان بود . . . . !خنده ام می بینی و از گریه دل غافلی ،خانه ما از درون ابر است و بیرون آفتاب...