۱۸

۱۸
اصلا حواسم به ا.ت‌ نبود لئون اینقدر زدم که نای بلند شدن نداشت سمت ا.ت رفتم و براید استایل بقلش کردم از اتاق بیرون اومدم و بدون اینکه کسی بفهمه از اون مهمونی کوفتی اومدم بیرون ا.ت رو گذاشتم داخل ماشین و خودمم نشستم داخل ماشین عصبی بودم به حدی بود میتونستم یکیو بکشم
ا.ت
نمیتونستم حرف بزنم خودمو سرزنش میکردم که چرا به مرف تهیونگ گوش ندادم
تهیونگ. دیدی بهت گفتم
ا.ت. ....
تهیونگ. اصلا میدونی اگر نمیومدم چی میشد (داد)
ا.ت.
با دادی که زد اشک هام شروع به ریزش کردن
ا.ت. من...من واقعا ....
تهیونگ.
بغلش کردم
تهیونگ.متاسفم که سرت داد زدم بیا بر کردیم خونه باشه
ا.ت.اگر ...هق تو نبودی ...معلوم نبود...هف چی میشه
تهیونگ.هیششش باشه الان من اینجام پیشتم باشه لازم نیست دیگه نگران باشی اروم باش
ا.ت.
سری تکون دادم که ازم جدا شد و به سمت خونه راهی شد
اون ارامش توی بغلش تن صداش تمام این حس ها برام نا اشنا بود حسی مه ارزو میکردم هیچ وقت تموم نشن بعد از جونگ کوک تهیونگ اولین کسی بود که مراقبمه ولی این حس امنیت فرق داره ... این چیه؟

به پارت های اخر داریم نزدیک میشیم
بهم بگید دیگه چطور ژانری دوست دارید و از کی بنویسم