میدونی

می‌دونی؟
من فکر می‌کنم احساسِ ما به آدمها هم رنگ داره!
احساسِ من به گلدون‌های باغچه‌مون رنگش سبزه،
پر از امید، پر از حسِ نشاط و سرزندگی!
یا احساسم به مادرم رنگش سفیده،
 پاک و معصومانه و دوست داشتنی.
احساسم به پدرم رنگش زرده،
 گرم و پر از حسِ امنیت!
من برای احساسم به هر کدوم از آدما یه رنگ رو انتخاب می‌کنم!
برای خواهرم بنفش،
برای دوستام صورتی!
اما برای تو...
احساسم بهت رنگش نارنجیه!
احساسی که توصیفش برام پیچیده‌ست.
می‌دونی...
یه جور احساسِ شاعرانه‌ی دلنشین
که نه به تندی و تیزیِ رنگِ قرمزه،
نه به ملایمتِ رنگِ آبی!
تو نارنجیِ منی!
که همیشه بودن تو رو به بقیه ترجیح می‌دم.
مثل اون وقتا که برای نقاشی کشیدنم،
به‌جایِ هر رنگِ گرم و دلپذیری، نارنجی رو انتخاب می‌کردم!
تو رنگِ نارنجیِ احساسِ منی!
و من این احساسم رو ، که باعثش تویی، خیلی دوست دارم.🧡

#میم_ماهزاد