رمان ارباب من پارت: ۱۵۱

چیزی نگفتم که اونم اهمیتی نداد و با لبخند گفت:

_ پشت در اتاق ایستاده بودم و حرفاتون رو شنیدم

با نفرت اشکام رو پاک کردم و گفتم:

_ پستِ عوضی

چند قدم به سمتم برداشت و دقیقا روبروم ایستاد، صورتش رو به صورتم نزدیک کرد و با همون لحن پر از تهدیدش گفت:

_ اگه بفهمم فرناز چیزی از غیر از اینایی که امروز من و تو تعریف کردیم متوجه بشه، خبر مرگ پدر و مادرت رو تو یه روز میشنوی، فهمیدی؟

آب دهنم رو قورت دادم و آروم گفتم:

_ هیولاتر از اون چیزی که فکر میکردم هستی
_ خوبه که اینو فهمیدی
_ اگه فرناز میدونست داداشش به چه آدمی تبدیل شده انقدر نگرانت نمیشد

یقه ی لباسم رو گرفت و ادامه داد:

_ تو به این چیزا کاری نداشته باش
_ ندارم
_ پس حرفام رو فهمیدی؟
_ فهمیدم!

قطره اشک سمجی که روی گونه ام ریخت رو پاک کردم و با بغض توی گلوم گفتم:

_ هرکاری بخوای میکنم فقط به خونواده ام کاری نداشته باش
_ این شد یه حرف حساب

روی تخت نشست و با لبخند گفت:

_ اگه همیشه اینطوری مطیع باشی هیچ وقت بینمون مشکلی پیش نمیاد

بدون اینکه جوابی بهش بدم خواستم به سمت در برم که دستم رو گرفت و گفت:

_ کجا؟
_ میخوام برم
_ اینو میدونم، کجا خب؟
_ کجا غیر از سالن میتونم برم؟

نیشخندی زد و گفت:

_ گفتم شاید یهو هوس طبقه ی آخر رو کردی!

با اخم خواستم دستم رو از دستش بکشم که خندید و گفت:

_ نترس، شوخی کردم
_ خیلی بامزه بود!
_ میدونم

با به یادآوردن چیزی، به سمت میزآرایش رفتم، کنارش ایستادم و گفتم:

_ فرناز جریان بچه رو فهمید؟

تو کسری از ثانیه از جا پاشد و گفت:

_ بهش نگفتی که؟

متعجب از رفتارش ابروهام رو بالا انداختم و گفتم:

_ نه
_ مطمئن باشم؟
_ آره
_ حواست باشه به هیچ وجه چیزی نگی بهش
_ چرا؟!
_ شک میکنه