ڪوچہ در شام غزل بوے تو را میرقصد

ڪوچہ در شام غزل بوے تو را میرقصد
باد این بے سرو پا موے تو را میرقصد
پنجرہ سینہ گشادست بدیدار رخت
آینہ صبح ترین روے تو را میرقصد
باز شرجے زدہ دریا بہ سر و گونہ تو
ساحل چشم تو ابروے تورا میرقصد
موج سر بر سر احساس خدا میڪوبد
وخدا خاطرہ در ڪوے تو را میرقصد
هوس بوسہ بہ لبهاے عسل مستم ڪرد
دلم از شوق تو ڪندوے تو را میرقصد
بے تو این قافلہ درنیمہ ے رہ خواهد ماند
ساربان مقصد آنسوے تو را میرقصد
میخرامے وپے تو همہ ے شهر دوان
دام صیاد هم آهوے تو را میرقصد
بین دست من وتو فصل عجیبے جاریست
دل من، آن دل جادوے تو را میرقصد