شعر نازنین سرورده از خودم امیدوارم مورد پسند دوستان باشه

شعر نازنین :سرورده از خودم امیدوارم مورد پسند دوستان باشه


چرا باید بنویسم که شب قصه قشنگه ؟
که روزامون رنگارنگه

که دلاهمه یه رنگه ؟ نازنین
وقتی آسمون سیاهه
وقتی دلتنگی گناهه
وقتی خاتون تو قصه مهمون دیو سیاهه
چرا باید ننویسم که همش درده و آهه ؟
چرا باید ننویسم که همش درده و آهه ؟
نازنین

تو که خاتون تو قصه هام بودی
همه شب مهر ترانه هام بودی
بدون! از نبودنت دنیا سرد و ساکته
تو بیا دردامو گوش کن
آخر ترانه هام درد چشمای تو دارن نازنین

یلدی قلدر قصه همه شب بالای دارن نازنین
نازنین چشماتو واکن ته قصه رو نگا کن
برگ اخر ناتمومه ،واژه گنگه بی دوومه
واسه دردای دلم مرهم چشماتو بیار
رحم آسمون تمام شد نم اشکاتو بیار
نم اشکاتو بیار
باز و باز بی تو میخونم ،بی تو من سر به جنونم
تو که خوابی تو که رویا ،تو که گرمایی تابستون
روتن زخمی و دلمرده ز سرما بی تو رنگا همه مردن
دزدای سیاه کوچه از دلم عطرتو بردن
نازنین ترانه هام ترجمه ی چشای توست
تو همه سطرای این ترانه ردپای توست
تو بخواه ،؛تو بخواه سبد سبد گل میارم

که بریزم پیش پات؛ پیشکش برق نگات
پیشکش برق نگات
دل این ترانه خونه بس که آه تو کشیدم
آخرش به من رسیدم ازتو هیچ خبر نیومد

واژه ی شاد تو قصه دیگه پیش من نیومد
وقتی از نبودنت واژه ها درد میکشن
دیو ها هی هو میکنن جیغ میزنن
رو رگ ترانه هام تیغ میکشن

وقتی خاتون تو قصه مهمون دیو سیاهه؛نازنین
چرا باید ننویسم که همش درده و آهه ؟
نازنین

حالا که هوای قصه تا ابد مسمومه
راوی قصه ی شب ساکته مغمومه
عطش چشمای ماهت منو پاره میکنه ؟
اخه کی خدای قصه درد و چاره میکنه؟
اخه کی خدای قصه درد و چاره میکنه؟
وقتی معجزه نمیشه ؛وقتی درده تا همیشه
وقتی که خدای قصه از شبم رختشو برده
نازنین تو بیا معجزه کن
تو بیا طلسم راه و با یه آیه پاره کن
بی تو قصه هام مریضن نازنین
تو فقط یه دم بیا ؛ بیا ببین
تو بیاخدای چشماتو بیار
تو بیا دست مسیحاتو بیار
تو بیا معبد اشکاتو بیار
تو بیا حضور بودارو بیار
بخون ای شهرزاد قصه
بخون ای شهرزاد قصه تا دلم تنگ صداته
تنگه هرم نفساته نباشه که دیر بشه

نفسام تو کنج این خونه ی غم اسیر بشه
تو بخون قفلا رو وا کن
اسم اعظمو صدا کن
که غما همه بمیرن
نفسامون پر بگیرن
بپرن تا اوج ابرا تا افق تا ته دنیا
بیا تا شادی بمونه دیوه کرکری نخونه
یلای قلدر قصمون دوباره جون بگیرن
شاخ دیو بشکنن تو کوچه جار بزنن که شادی موندگاره خدای ما بیداره
همه روزا قشنگن همه آدما یه رنگن
واژه گنگ کدومه ؟ وقتی امید رو بومه
راوی غم که دیده ؟ کی گفته ؟ کی شنیده ؟

تق و تق صدا میاد
دوباره خواب میدیدم
باز با غم از خواب پریدم
اره معجزه دروغ بود
من و ما بچگی کردیم
که بجای قصه خوندن
قصه رو زندگی کردیم
کی میگه روزا قشنگن ؟
کی میگه ؟
کی میگه زندگی ماهه؟
کی میگه ؟
صبح شده اما سیاهه
سایه سرده بی پناهه
راوی قصه ی ما همه شب دست به دعاست
آیه ی اخر ذکرش غم مرگ واژه هاست
غم مرگ واژه هاست
مرگ واژه هاست