خودشناسی و خداشناسی بخش

خودشناسی و خداشناسی – بخش ۲

بهرام:
خدایا…
گاهی احساس تنهایی می‌کنم،
حتی وقتی همه دورم هستند.

خدا:
تنهایی تو فریب است، بهرام.
من همیشه با تو هستم،
حتی وقتی نفهمی.

بهرام:
چطور می‌توانم حضور تو را حس کنم؟

خدا:
با سکوت دل و نگاه صادق.
وقتی به درون خودت نگاه کنی،
مرا پیدا می‌کنی.

بهرام:
اما دلم پر از درد است…
پر از نگرانی و گناه…

خدا:
درد و گناه تو را از من دور نمی‌کند،
بلکه به من نزدیک‌تر می‌آورد.
من پناهِ دل‌های خسته‌ام.

بهرام:
پس چرا همیشه فکر می‌کردم از تو دورم؟

خدا:
چون از تصویر اشتباهی پیروی کردی،
تصویری که تو را می‌ترساند،
نه می‌دوستد.

بهرام:
حالا که شناختمت…
احساس آرامش می‌کنم.

خدا:
این آغاز عشق است، بهرام.
از همین آرامش کوچک،
دل عاشق می‌شود.

بهرام (با لبخند):
می‌توانم کمی نزدیک‌تر بیایم؟

خدا:
همیشه منتظرِ همین لحظه بوده‌ام.