می بینم که نشسته ای و به یک سو می نگری

می بینم که نشسته ای و به یک سو می نگری

تا به کی تنهایی ؟!

برخیز و بیا ،

دستهای خسته ام را بگیر

قلبم را با قلبت یکی ساز

و مرا

به سوی مرزهای امید و خوشبختی ببر!

برخیز و بیا ،

سکوت را در هم شکن

سراسر وجودم را از هیاهوی وجودت پر کن

و بر دریای دلم از باران مهربانیت ببار !

دل نگرانی به خود راه نده

که من از تو دل نگران ترم !

دل نگرانیت را به دست بادهای سهمگین روزگار بسپار

تا ببرند از خاطر تو تشویش و پریشانی را

و در عوض برایت به ارمغان آورند

عشق مرا

و بدان که این خود الهه بزرگیست

از جانب قلب من به قلب تو !

حال اگر مرا می خواهی

پس دیگر نشستن را مخواه ،

برخیز و بیا ....!