دیگر نه جوانم که جوانی کنم ای دوست

دیگر نه جوانم که جوانی کنم ای دوست
یا قصه از آن "افتد و دانی" کنم ای دوست

هنگام سبک‌خیزیِ آهوی جوان است
پیرانه‌سر آن بِه که گرانی کنم ای دوست

غم بُرد چنان تاب و توانم که عجب نیست
نتوانم اگر آنچه توانی کنم ای دوست

در مرگ عزیزان جوان ، فرصت آن کو
تا کار به جز مرثیه‌خوانی کنم ای دوست ؟

در باغ نه آن گلبن سرسبز بهارم
تا بار دگر عطرفشانی کنم ای دوست

با برف زمستانیِ سنگین چه توان کرد
گر حوصله‌ی باد خزانی کنم ای دوست ؟

در.سینه هوس بود و کنون غیر نفس نیست
جز این به نمردن چه نشانی کنم ای دوست ؟

آن است که خود را چو غباری بزدایم
می‌باید اگر خانه‌تکانی کنم ای دوست ...


سیمین_بهبهانی