مکانِ موردنیاز؛ خونه فضایی

یه جای دنج و خلوت. یجورایی بیغوله.
اگه بود چی میشد.
هرچند از لحاظ ذهنی همیشه تو خونه ی امن خودمم، ولی اگه جسمم هم میتونست هرجا میخواد باشه، نور علی نور میشد.

گفت بیا با هم بریم. انقدر اونور خوبه که. فقط باید ظرف وجودمونو تکمیل کنیم و با خیال راحت بریم. خدا بخشنده ست.
گفتم هر جا بری باهات میام. ولی بذار اونم بیاد. چندسال صبر فقط باید کرد. اون که بیاد دنیا قشنگ میشه.. آدما بهتر میشن. صبر صبر صبر.


راستی این هیتر پخ روشنه و دارم آبپز میشم.
امیدوارم بسوزه و تموم کنه این بازی فاکیو