نامش ابوتراب بود. ابوتراب، پدرِ خاک به مصراعِ طلبه نظر کرد. طلبه هم از خاک بود. شعر اما به آسمان رفت ، آفتابش سر زبانها افتاد و در قلبها نشست. با همین گوشه چشم! #تاخدا
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.