چشمایی داشتی که میشد توی سیاهیشون غرق شد ساعت ها بهشون ن

چشمایی داشتی که میشد تویِ سیاهیشون غرق شد ساعت ها بهشون نگاه کرد و خسته نشد میشد ازشون صفحه ها نوشت..
چشمانی که همیشه همچیو لو میدادن
چشمانی که با بغض درخشان تر میشدن
وقتی گریه میکردی درست مثل بارون تو شب بود زیبا و تاریک
ولی خب آسمون تیره هم روشن میشه...