تو بی بدیل بودی اما ما فراوان بیهوده(.)

تو بی‌بدیل بودی اما ما فراوان بیهوده(.)
و تلخی قصه از اینجا آغاز می شود که تو از ما گذشتی مثل ماه از پنجره های تاریک،
تو همه چیز ما بودی و ما هیچ چیز تو نبودیم.

[گفتن‌ندارد]