گفتی خوب فکرهایت را کرده ای

[گفتی خوب فکرهایت را کرده ای،
گفتی رفتنت به نفع هر دوی ما است،
گفتی ادامه دادن عین دیوانگی است،
و ندانستی آن کس که وقتی، از لب های خندان تو می‌شنید: "تو دیییییووووونه ای به خدا" تا همیشه دیوانه خواهد ماند؛
فقط شکل دیوانگی کردنش فرق می‌کند.
وقتی بودی ساعت چهار صبح زنگ می‌زد تا صدای خواب آلودت را ضبط کند و فردا وقتی سرِ کلاس هستی برایت بفرستد. و تو در جوابش پیام بدهی ددددیییییوووووننننهههههه.

حالا که نیستی ساعت چهار صبح همان صدای ضبط شده را برای خودش پخش می‌کند و زار زار اشک می‌ریزد.

نه! خودت را گول نزن. تو دیوانگی ام را درمان نکردی، فقط آن را از شاد ترین حالت ممکن، به غمی تلخ تغییر دادی.]